"حکایت، عبید زاکانی"

خواب دیدم قیامت شده، هر قومی را داخل چاه های عظیم انداخته و بر سر هر چاه نگهبانانی گرز به دست ایستاده بودند الا چاه ایرانیان. خود را به عبید رساندم و گفتم: این چه حکایت است که بر ما اعتماد کرده اند و نگهبان نگذاشته اند؟! گفت: میدانند چنان به خود مشغولیم که ندانیم در چاهیم یا چاله. پرسیدم: اگر باشد در میان ما کسی که بداند و عزم بالا رفتن کند.. نپرسیده گفت: گر کسی از ما فیلش یاد هندوستان کند، خود بهتر از هر نگهبانی لنگش کشیم و به ته چاه بازگردانیمش!

نام آدم و حوّا واعظی بر منبر می گفت هر که نام آدم و حوّا نوشته در خانه آویزد شیطان بدان خانه در نیاید. طلخک از پای منبر برخاست و گفت واعظ، شیطان در بهشت در جوار خدا به نزد ایشان رفت و بفریفت. چگونه می شود که در خانه ی ما از اسم ایشان بپرهیزد؟

گویند پیرزنی نصرانی(مسیحی) به دنبال پسرش میدوید و میگفت: مال مردم را که میخوری! با زن همسایه که سر و سر داری ! با دختر مردم هم که فسق و فجور میکنی! دست کج هم که هستی! به یکباره بگو مسلمان شده ای و راحتم کن.

عبید زاکانی: ایم سیگما🧠